- 19 Marzec 2024    |    Imieniny: Józef, Bogdan, Marek - URODZINY- kol.Józef Panek – szczęścia w życiu rodzinnym i sukcesów w kniei życzy Andrzej
Ocena użytkowników:  / 7
SłabyŚwietny 

 


  • Muflon - Ovis ammon - gatunek ssaków łożyskowych z rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla). Pierwotnie występował tylko na Korsyce i Sardynii, ale został introdukowany w wielu miejscach Europy. Przodek owcy domowej. Najmniejszy przedstawiciel dzikich owiec.
    • ↓  Posłuchaj odgłosów Muflona ↓

          BUDOWA. Ogólnym pokrojem ciała muflon przypomina owcę Ovis aries. Długość ciała samca (tryka) wynosi 110-130 cm, a wysokość w kłębie - 75-88 cm. Masa ciała samca wynosi od 35-50 kg. Samice (owce) są mniejsze, osiągając długość 100-110 cm, wysokość 65-75 cm i masę 25-35 kg. Ubarwienie tryków (zwane inaczej wełną lub runem) jest jasne, szata zimowa jest bardziej brązowa. Samce posiadają często tzw. siodło, charakterystyczną białą plamę na bokach ciała. Podbrzusze, lustro na zadzie i wewnętrzne strony nóg są białe. Wełna muflona, z wyjątkiem włosów na podgardlu, jest stosunkowo krótka.  Głowa, brzuch, wewnętrzna strona nóg i ich dolna część oraz lustro na zadzie są białe. W zimie sierść ma kolor kasztanowo-brązowy z czarnym nalotem na grzbiecie. Starsze tryki mają u dołu szyi czarną grzywę, a na bokach tułowia białą plamę (siodło), która w lecie jest siwa, a w zimie biała.

Rogi.  Charakterystyczne, duże, skręcone ślimakowato. Samice nie mają rogów, ewentualnie małe i skierowane do tyłu. U samców proces ich wzrostu jest stopniowy. Już po urodzeniu uwypuklają się na kości czołowej możdżenie. Po miesiącu zaczyna przyrastać rogowa pochwa. Na początku zimy rogi osiągają 15-20 cm, a ich wzrost zatrzymuje się. Na tym etapie zaznacza się wyraźnie pierścień roczny. W następnym roku rozwija się 11-13 zgrubień. Rogi przyrastają o kolejne 20 cm. Z nadejściem zimy wzrost znowu ustaje. Taki cykl powtarza się przez 4-5 lat, dopóki rogi nie skręcą się ślimakowato. Groty rogów zaczynają wtedy dosięgać gardła czy nawet przedniej części pyska. W żargonie myśliwskim rogi nazywają się ślimy.  Rogi wyrastają również u bardzo nielicznych owiec, ale są one krótkie i proste. Jest doskonale przystosowany do funkcjonowania w terenach górskich. Muflon ma silną budowę - krótką i grubą szyję oraz mocne biegi. Muflon zwierze w przeciwieństwie do zwierzyny płowej nie zrzuca rogów co roku, dorastają one w nasadzie. Ślimy tryka wyrastają z czoła, w przypadku starych osobników tworzą kształtem literę C, bądź nawet zamknięte koło. Ślimów nie posiadają w ogóle owce. Jeśli chodzi o ubarwienie, to suknia muflona, jak w przypadku niemal wszystkich zwierząt, jest jaśniejsza latem i ciemniejsza zimą. Latem ma ona kolor ceglasto-brązowy, z grzbietem oraz białym lustrem i wewnętrzną, dolną stroną biegów. Starsze osobniki można łatwo poznać po tzw. siodle, czyli białej plamie, która występuje na boku tułowia. Latem ma ona siwy kolor.

           WYSTĘPOWANIE.  Pierwsze muflony sprowadzono na kontynent europejski w okolice Wiednia z Korsyki i Sardynii w XVIII wieku. Rozwój hodowli w łowiskach rozpoczął się na większą skalę w XIX wieku (Nowak 1968, Lever 1985). Muflony wprowadzono wówczas m.in. na obszar Niemiec, Czech i Słowacji. Muflon został wykazany z Karkonoskiego PN i PN Gór Stołowych oraz z parków krajobrazowych: im. gen. Dezyderego Chłapowskiego, Zaborskiego, Wzgórz Dylewskich i Żerkowsko-Czeszewskiego. Ogółem muflona wykazano z 6,1% ankietowanych obszarów chronionych w Polsce  Występujące w Europie muflony Ovis aries musimon stanowią jedną z form gatunku Ovis aries, pierwotnie zasiedlającego obszary od Azji Mniejszej po wschodnie obszary Iranu. Prawdopodobnie zostały one około 6000 late temu celowo lub przypadkowo (osobniki zbiegłe z hodowli) introdukowane ma niektórych wyspach Morza Śródziemnego, w tym na Korsyce i Sardynii. Na bazie reliktowych populacji z obu wymienionych wysp dokonano w późniejszych czasach introdukcji muflonów na terenach kontynentalnej części Europy.  Aklimatyzowano go w wielu miejscach Europy dla celów łowieckich. Na terenie Polski muflony pojawiły się wraz z powojenną zmianą granic. W Sudetach (Masyw Śnieżnika, Góry Wałbrzyskie, okolice Starych Bogaczowic Góry Sowie, Góry Bardzkie) w roku 1902 . W Górach Świętokrzyskich introdukowano go w 1952. Zamieszkuje też Wzgórza Dylewskie w województwie warmińsko-mazurskim oraz lasy wałeckie. Ostatnimi czasy pojawiły się na Podkarpaciu i w Beskidzie Śląskim oraz w okolicach Bystrzanowic Dworu (około 15 sztuk). A w połowie lat 90 w triadzie wąwozów: Lipa, Siedmica, Myśliborski (W Chełmach części Pogórza Kaczawskiego - Park Krajobrazowy Chełmy). Populację muflonów szacowano na około 200 sztuk, z czego 120 owiec żyło w okolicach Wojkowic (woj. śląskie). W okresie międzywojennym, w 1934 r., zasiedlono 18 sztukami muflonów nadleśnictwo Starzawę w woj. lwowskim, a w 1936 r. również nadleśnictwo Spałę. Majątek Starzawa należał do dóbr Pawlikowskich z Medyki i był dzierżawiony przez hr. Adama Potockiego ze Smotrycza. Zwierzęta te znacznie ucierpiały w wyniku II wojny światowej

        TRYB ŻYCIA. Z wyjątkiem niektórych bardzo starych tryków, muflony żyją przez cały rok w stadach (kierdelach). W lecie owce i młode tryki tworzą kierdele złożone z kilkunastu sztuk, którym przewodzi stara owca. Starsze tryki żyją latem w odrębnych, małych stadkach. W zimie młode i starsze owce oraz tryki tworzą duże kierdele. Najstarsze tryki żyją samotnie przez cały rok, bądź odłączają się od kierdela w czasie rui. Ruja trwa najczęściej od października do grudnia, wyjątkowo od sierpnia do stycznia. Tryki toczą w tym czasie ostre walki o owce. Ciąża trwa ok. 22 tygodnie; od końca lutego do czerwca (najczęściej w marcu-kwietniu) rodzi się 1 lub 2 młode. Są one karmione mlekiem przez ok. 5 miesięcy, mimo że od ukończenia 3 tygodnia życia jedzą już trawę i liście. Zwierzęta te osiągają dojrzałość płciową w wieku 2-3 lat i żyją do ok. 20 lat. Muflony najchętniej zasiedlają dolne partie gór do wysokości 2000 m. n.p.m. Latem przebywają w wyższych partiach gór, w zimie schodzą w doliny. Preferują górskie lasy liściaste i mieszane o wysokim podszyciu, przerywane polami. Żywią się roślinami zielnymi, liśćmi krzewów i owocami, zimą również suchymi liśćmi, korą drzew, gałązkami i porostami. Żerują zarówno w dzień, jak i w nocy.  Muflony są bardzo towarzyskie i dobrze współżyją w łowisku z inną zwierzyną, przede wszystkim płową, z którą często migrują razem. Muflony podchodzą również do pasących się owiec domowych. Muflony są zwierzyną osiadłą i w zasadzie stale przebywają w swojej ostoi, nie udając się w dalsze wędrówki. W ciągu dnia przebywają w gęstwinach liściastych drzew lub świerczynach, chodzą na żerowiska, czasem bardzo daleko, po czym wracają do swoich ostoi. Najbardziej sprzyjające warunki terenowe dla muflonów to okolice suche, rozległe, górzyste (do 2 tys. m), porosłe lasami mieszanymi o wysokim podszyciu, przerywane polami. W lecie muflony przebywają w wyższych partiach gór, w zimie schodzą w doliny. Muflon nie jest zaczepny, ale czasem odważa się zaatakować nawet człowieka.  Na żer wychodzi zwykle o zmierzchu, lecz tam gdzie nie jest niepokojony muflon pasie się również w ciągu dnia. Jest bardzo sprawnym zwierzęciem: dobrze widzi, w razie potrzeby szybko biega i skacze. Tak jak samice owcy domowej, samice muflona beczą. Tryki rzadko wydają dźwięki. W czasie rui odgłos zderzających się rogów niesie się na wiele kilometrów. Swoje terytorium zaznaczają wydzieliną gruczołów znajdujących się między palcami. Żyją w stadzie nazywanym kierdlem.

           POŻYWIENIE.  Żywi się roślinami zielnymi, liśćmi krzewów i owocami. Zimą zadowala się suchymi liśćmi, korą drzew, gałązkami i porostami, w przeciwieństwie do jeleni czy danieli nie wyrządza w ogóle szkód czy to na polach, czy to w lesie. Wychodzi na żerowanie wieczorem i świtem, czasami w ciągu dnia, ale zawsze wybiera spokojne, nie uczęszczane tereny. Muflon jest roślinożercą, jego główny pokarm stanowią trawy, zioła, pędy krzaków i drzew, żołędzie czy bukiew. Gdy spadnie śnieg i większość pokarmu ginie pod grubą warstwa puchu muflon radzi sobie, jedząc wrzos, borówki czy mech.

         ROZMNAŻANIE. Ruja przypada na październik lub listopad. Ciąża, po której rodzi się zazwyczaj jedno jagnię, trwa 5 miesięcy. Bliźniaki należą do rzadkości. Już w kilka godzin po porodzie noworodek o masie 2 kg podąża za matką.  W tym czasie starsze osobniki odpędzają od owiec te młodsze, prowadząc ze sobą niejednokrotnie walki. Niejeden muflon kończy taką walkę z uszkodzonymi ślimami, a nawet zmałanymi kręgami szyjnymi. Ciąża u owiec trwa 5 miesięcy, młode przychodzą na świat wiosną, w kwietniu i maju. Jagnię rozwija się bardzo szybko, do tego stopnia, że już po kilku dniach potrafi samodzielnie poruszać się po górach. Młode osobniki są odporne na śnieg i wiatr, gorzej znoszą jednak deszcz, który może spowodować nawet ich śmierć. Młode opuszczają matkę po dwóch latach opieki, w tym czasie są już zdolne do uczestniczenia w rui.

            WPŁYW NA ŚRODOWISKO.  Do niedawna jedyne informacje o negatywnym wpływie muflona na rodzimą przyrodę dotyczyły możliwości konkurowania z sarną Capreolus capreolus , a według większości źródeł, muflony nie wywierały negatywnego wpływu na gatunki rodzime, powodując jedynie minimalne szkody w uprawach polnych i leśnych . Jednak wyniki monitoringu obszarów i siedlisk chronionych w ramach sieci Natura 2000 wykazały, że muflony lokalnie mają niezwykle destrukcyjny wpływ na cenne siedliska, w tym takie, których ochrona ma charakter priorytetowy. Dotyczy to szczególnie naskalnych i narumoszowych zbiorowisk roślinnych, które niszczone są wskutek uruchomienia przez muflony procesów erozji stoków, co prowadzi do całkowitego zaniku roślinności zielnej i zatrzymania odnowień gatunków drzewiastych. Katastrofalny wpływ muflonów na te siedliska stwierdzono na Pogórzu Wałbrzyskim w dolinie Czyżynki, objętej ochroną jako obszar Natura 2000 . Również w Czechach i na Słowacji muflon jest uważany za gatunek szkodliwy, ponieważ lokalnie może powodować poważne straty w gospodarce leśnej i rolnej.

            POLOWANIE.   Na muflony-tryki poluje się od 1 października do końca lutego. Owce i jagnięta od 1 października do 15 stycznia. Na muflony poluje się na podchód i z zasiadki. Polowanie to wymaga jednak dobrej znajomości terenu. Muflon jest niezwykle czujny i płochliwy, ma dobry wiatr i słuch, a przy tym jest bardzo rozważny i umie szybko ukryć się w gęstwinie. Tryk w wieku 6-7 lat jest już odpowiedni do odstrzału. W pierwszej kolejności należy odstrzeliwać sztuki chore, słabe i o nieprawidłowych ślimach.


 

 

Dodaj komentarz



!!!!! ZABEZPIECZENIE PRZED SPAMEM I ROBOTAMI INTERNETOWYMI !!!!!Joomla CAPTCHA

Gościmy na stronie ...

Odwiedza nas 92 gości oraz 0 użytkowników.

Znajdź na stronie ...